Water in Queensland

.
Al sinds 1980 komen we regelmatig in Australia. Wat een mazzel, een broer/zwager Rob die samen met z’n vrouw eind jaren 70 eens ging kijken hoe het aan de andere kant van de wereld zou zijn. Zij belandden in de buurt van Brisbane, Queensland. En via enkele omzwervingen woont hij daar nog steeds, inmiddels met z’n tweede vrouw. Een van de dochters woont vlakbij. Nou ja, toch nog wel 20 minuten flink doorrijden voor je daar bent.

Even een lang weekend in Cedar Creek en we kunnen weer uitgerust en ontspannen terug naar Singapore. Het leven is er rustig. Maar zeg niet dat er niets gebeurt: een slang schuift onder het afdak, wallaby hopt door de tuin en papagaaien fluiten ons vrolijk wakker. Op het terras halverwege de helling ontbijten we met gebakken eieren, spek en geroosterd brood, vers van de barbie (bbq). En dan dat fantastische uitzicht!
Waar we vier maanden geleden alles dor en droog zagen op het land, is het nu overal groen, hoog opgeschoten en zijn we al druk geweest om onkruid nummer 1 te wieden: lantana. Prachtige oranje bloemetjes, maar verstikkend groen. De eenden zwemmen beneden in tijdelijke meertjes, de koeien kunnen hun lol niet op met het sappige gras.

Als we zaterdag naar de Gold Coast rijden is het na weken van storm en regen een stralend blauwe dag. Als Zandvoortsers (de broers en ik) worden we elke keer weer als een magneet naar de oceaan getrokken. De “beaches are closed”, de cyclonen hebben forse stukken kust onbarmhartig weggeslagen. Sommige huizen staan gevaarlijk dichtbij de kust en hier en daar zijn hekken en stukken promenade al in de golven verdwenen. Vanaf de smalle strook duin kijken we de ongeveer 7 meter diepte in en zien dat van het strand niet veel over is. Enkele Life Guard huisjes zijn scheef gezakt. Voor eventuele ernstige gevallen is er een rescuer met z’n auto op patrouille over het strand. Maar net als redelijk veel anderen laten wij ons niet verjagen door een paar waarschuwingsborden en lopen via een door schuivers en trekkers gemaakt pad naar beneden. De golven zijn nog erg hoog van de laatste storm, maar aaahh wat heerlijk om erin te duiken en op de rollende golf terug te bodysurfen.
Verderop lijkt het alsof de skyline van Surfers Paradise bijna met de voeten in het water staat….

De laatste nacht regent het aan een stuk door. Het koelt wel lekker af. ‘s Morgens vroeg heeft Rob de tweede auto toch maar vast naar de andere kant van de brug over de Cedar Creek gereden. In het cycloon seizoen, raken de rivieren en kreken rond de Tamborine Mountain vaak overvol en worden de bruggen onbegaanbaar. Dan is het minder mooi om in een dal te wonen. Wij hebben het jaren geleden eens meegemaakt toen we met de kinderen hier een paar dagen “flooded in” waren bij Rob en Judith. Dat was een onvergetelijke vakantie, zonder elektriciteit (de kabel was gebroken in de storm) eten van de BBQ in de grote schuur (het bleef regenen), warmte van de houtkachel in de woonkamer (wat was het lastig om nog droog hout te vinden) en spannende inspecties om te kijken of we al over de brug konden.
Als we weggaan zijn we er op voorbereid om een stuk te waden. Maar het valt mee, er staat slechts 20 cm water op straat en de auto passeert de brug met gemak. Gelukkig. Nou ja, beetje jammer is het wel. Hadden wij wel leuk gevonden.


PS vergeet de foto’s niet te bekijken. Even klikken voor vergroting.