SAFARI in Indonesia (2)

.
Steeds verder varen we die ochtend het Komodo National Park in. Sommige eilanden zijn bewoond, waarvan we ons afvragen waarom…. Zo ruw en nauwelijks begroeid. Andere eilandjes zijn veel groener en zien er fris uit. Een ervan is Flying Fox Island, waar duizenden enorme vleermuizen hangen en rond zonsondergang uitvliegen op zoek naar voedsel.

We worden afgezet bij de wiebelige aanlegsteiger van Rinca Island, net als Komodo Island, de plek waar de Dragons nog veel voorkomen. Komodo Varanen, werelds grootste hagedisachtigen kunnen drie meter lang worden, zijn gevaarlijk sterk en hebben een dodelijke beet. Waarom wilden we hier ook alweer naar toe?? Avontuur en natuur: safari dus. Bij de rangerpost kopen we permissie om het eiland op te gaan met een gids. Naast het kantoor sluipt een kleinere varaan al rond. Best groot, nog.
Onze gids heeft een lange gevorkte stok bij zich waarmee hij als het nodig is een Komodo klem kan zetten als die te dicht bij komt.
Het gevaarlijkste aan deze varaan is zijn beet vol bacteriën. Eenmaal gebeten, volgt hij zijn prooi tot die (afhankelijk van de grootte van de wond) na een paar dagen, tot enkele weken, bezwijkt. Zo zijn ook al een aantal eilandbewoners gedood. Maar gelukkig vreet de Dragon meestal kleiner wild, als herten, apen en vogels. Helaas zijn het kanibalen, ze eten hun eigen jongen, van de 10 eieren per leg, overleeft er 1, hooguit 2. Dus vluchten de jongen in de bomen en blijven daar de eerste paar jaar.
Met de gids en zijn wapenstok lopen we over Rinca. Vlakbij het kamp van de rangers is het meteen raak. Daar liggen zes varanen in de schaduw sloom te zijn. Maar maak niet de vergissing te dichtbij te komen, ze blijven alert. En zien er trouwens best eng uit, wat een klauwen!
We lopen een stuk over de heuvels en hebben prachtig uitzicht over zee. Maar zien verder geen Komodo’s. Als we later bijna terug zijn, zien we een vent wat jongleren met kegels (huh?!), als wij een varaan zijn richting op zien sluipen. Onze gids fluit naar de man en roept dat hij weg moet gaan, maar die doet of ie gek is. Steeds sneller gaat de varaan, wij lopen die kant op en de man vlucht achter een gebouwtje. De Komodo buigt af, en rent even onze kant op. Als afgesproken blijven wij met zn driën rustig staan om het beest niet op te jagen, de gids met de lange stok. Dan heeft ie er genoeg van en loopt op een rustiger gangetje door, naar de mangrove, waar veel lekkerder hapjes wachten.
Zo dichtbij zien we hoe krachtig dit dier is en ook zijn lange small, gespleten tong….

Hoorde laatst van vriendin Jelina in Singapore, dat haar vader 30 jaar geleden zijn (blonde) vrouw en jonge dochters moest loskopen van de dorps oudste, voor ze dit eiland af konden. Gelukkig zijn toeristen en avonturiers hier nu meer algemeen. En de Dragons het gevaarlijkst. Wij stappen ongeschonden, met mooie foto’s weer in de houten boot op weg naar Labuan Bajo.

Vergeet niet de foto's hier onder aan te klikken voor vergroting !