WARM

Om ons heen lijken veel mensen problemen te hebben. Overspannen of juist geen werk meer. Of allebei. Zorgen om de kinderen, zorgen om ouders. Soms proberen we beetje mee te denken en zorgen te delen. Vaak kunnen we ook proberen via email of telefoon mee te leven. Lang leve Skype, SmartVoip, Twitter en Facebook. Of we zijn in Nederland, even lekker (schoon)mama vertroetelen, die in drie weken tijd twee keer in het ziekenhuis ligt. We kennen inmiddels ook in Singapore genoeg mensen om even lekker een arm omheen te leggen of een warm gebaar terug te krijgen.

Bert is vrijdag jarig en dat vieren we samen. Op een schitterende plek: 1-Altitude midden in het Business District in Singapore. Ongelooflijk uitzicht tegen een oranje-roze zonsondergang en van 282 meter hoogte kijken we zelfs op het Marina Bay Sands neer.
Wat voelen wij ons tevreden, blij en feestelijk. In alle opzichten een Top plek!

De volgende dag is er één waar we al lang naar uitkijken. Een paar maanden geleden belde Latifah ons om deze dag vrij te houden, omdat ze graag de verjaardag van Izham (jongste zoon) en van “Uncle” Bert wil vieren. Dus 18 juni gaan wij naar Costa Sands, een echt Singapore-stijl bungalow park. A la Center Parks of zo. Want dit feest moet groots gevierd en dat kan niet in de flat. Er zijn twee huisjes gehuurd. Als we het park opkomen verbazen we ons al over de enorme hoeveelheid “huisjes”, het zijn meer geschakelde units (slaap- en badkamer), maar iedere kamer heeft buiten wel een eigen betonnen tafel/krukken en een stenen barbecue! Ha, het belangrijkste is aanwezig.
Grote afwezige is DRANK. Want hier logeren overwegend moslim gasten.
Omdat Izham 10 jaar wordt staat het hele feest in het teken van Nerf. Dat is een serie wapentuig waar je U tegen zegt. Gelukkig van plastic en in vrolijke kleuren, maar toch.
De jongens (ook de 50+) rennen en schieten voor hun leven. Om een uur of 3 komen de vrouwen aan, met tassen en koelboxen vol. Thuis klaargemaakte gerechten of voorbereid voor de BBQ, want hier in het huisje is geen keuken. Houtskool wordt aangewakkerd en binnen de kortste keren staan de stenen tafels vol lekkere hapjes, zoals Latifah tevoren al sms-te: “bonesteak to eat with bread, roti kirai, fried noodle, salad with peanut, dessert. Voor de BBQ chicken wing, prawn, stingray sambal”. Geen pork, want dat eten moslims niet, maar dat missen wij dan ook niet. Ongelooflijke hoeveelheid eten. En de altijd lachende oma Rabiah, die af en toe roept “Anita: Kopi O?” als het weer tijd is voor een lekker bakkie koffie.
We leren deze lieve gastvrije familie steeds beter kennen en weten zo langzamerhand ook wie bij wie hoort. Oudste broer, dikke zus (want zo noemen ze elkaar ook gewoon gezellig) en heel veel kinderen met voor ons niet te onthouden namen. Jongste broer Azahar heeft een verband om zijn arm. Klein ongeluk gehad met zijn motor. Wat erger is dan de kneuzing en schaafwonden is de boete. De politie kwam er ter plekke van de val achter dat hij in 1998 (!) al eens te hard heeft gereden. Dus, nu een boete gekregen voor roekeloos rijden. Wat? Ja, zonder verder onderzoek te doen naar de oorzaak van het ongeluk.
We zijn al uitgenodigd voor een echte Maleisische bruiloft in november, van Latifah haar nichtje. Want Rabiah haar oudste zus is een beetje jaloers en wil binnen haar gezin ook europese gasten, haha!!


Als we ’s avonds het park aflopen staat het blauw van de rook. En zijn vrijwel alle barbecues bezet. Enorme families vieren van alles. Wie bij wie hoort is niet meer te zien.