AFSCHEID en FEEST

Afscheid. Feest. Past dit wel samen?
Vroeger (jaren 1980-90 voor ons) misschien niet, want dan was het echt afscheid nemen en daarna al snel “uit het oog, uit het hart”. Geen social media, geen internet, geen mobiele telefoon,, alleen geschreven post. En nauwelijks een vaste telefoon in Afrika, waar veel van onze vrienden achterbleven.
Maar tegenwoordig is het wel heel lastig om niets meer van elkaar te vernemen. De hele dag door kun je zien of horen wat iemand uitspookte, mee bezig is of van plan is te gaan doen. Dus afscheid nemen is minder erg, je kan altijd contact houden….

Daarom maar besloten om te genieten van de afscheidsfeestjes.
Met het bestuur van NCA heb ik op grote hoogte een Hígh Tea gehad en dat was heerlijk en ontzettend gezellig met z’n allen. Lieve woorden, veel gelachen, herinneringen gedeeld. Gelukkig zit Annette, de nieuwe treasurer (ik vind penningmeester zo’n duf woord) ook aan tafel. Wij hebben afgelopen weken een drukke tijd gehad met de financiën, maar ook zijn we samen langs de organisaties geweest die NCA steunt. Om afscheid te nemen en om Annette voor te stellen. Dat is een prima afsluiting geweest voor mij.
Ik werd ongelooflijk verrast met een zeer bijzonder cadeau! Mijn NCA vriendinnen hebben door de vrouwen/meisjes in de HOME shelter, waar ik twee jaar gewerkt heb, een prachtige Quilt laten maken (dus het cadeau voor mij is tegelijk een donatie aan HOME, wat een fantastisch idee, Melinda!) Een unieke deken, met de hand, plezier en liefde gemaakt door de mensen waarbij ik zo nauw betrokken ben geweest. Vol symboliek. Zo ontroerend.

Een paar dagen later zaten we aan een grote ronde tafel tijdens een echt Singaporees “National Day Diner” in Nee Soon (Yishun). Bert had bij collega Rose, die veel vrijwilligerswerk doet in haar buurt, een grote tafel gekocht en we hebben 8 van onze bijzondere Malay vrienden uitgenodigd. Dus waren er Latifah (de weduwe van Rasol, de collega die 2010 overleed) met haar zonen. Eaisah met haar man Rizal. En mijn ‘sister’ Zalina, waar ik zoveel lol mee kan hebben en haar dochter. Tussen honderden chinezen, zaten wij aan een van de weinige Halal tafels met onze eigen vrienden. Een vrolijke avond met anekdotes, lekker eten en veel foto’s maken. Allemaal mooie herinneringen om te bewaren.

Gisteren naar East Coast. Ik kreeg voor mijn afscheid van het vrijwilligerswerk in het HOME opvanghuis, een lunch op het strand aangeboden, waar vrijwilligsters en heel veel meiden uit de shelter van de partij waren. Letterlijk en figuurlijk werd ik in het zonnetje gezet en hebben we een super relaxte middag gehad. Alice, vriendin en ook vrijwilligster op de donderdagochtend Arts & Crafts had het perfect georganiseerd. De meisjes/vrouwen hadden een uitbundig uitje, er werd veel gelachen, spelletjes gedaan en erg lekker gegeten van de picnic. Nasi uit de witte piepschuim bakjes en natuurlijk (!!) custard puffs van Chin Mee Chin, het lokale koffiehuis aan de overkant van de shelter waar ik bijne iedere week zat. Wat een heerlijke, warme middag. En echt niet alleen door de zon!!


Klik op de foto's hieronder voor vergroting.